آموزش مداحی و اشعار مذهبی

      در سرد سیر شهر دل، روح بهاری
      در  شوره زار سینه ی من چشمه ساری

      می خواهی امشب بر کویر دیده گانم
      با روضه هایت باغی از شبنم بکاری

      سهم تو از ارث پدر، خون جگر بود
      از کودکی در ماتم او سوگواری

      منزل به منزل در پی دلدار رفتی
      در دشت های عاشقی محمل سواری

      داغ عزیزانت بلای جانتان شد
      تو زخمی تیغ جفای روزگاری

      تا مقصدت مشهد، دگر راهی نمانده
      ای کاش می شد اندکی طاقت بیاری

      می سوختی از آتش تب، بین بستر
      دل خسته راضی به رضای کردگاری

      باید بیاید دلبرت، باید بیاید
      در آخرین ساعات هم امیدواری

      چشمان اشک آلوده ات را تا دم مرگ
      یک لحظه هم از درب حجره بر نداری

      نام رضا از روی لب هایت نیفتد
      با این که رو به قبله و در احتضاری

      تو یادگار دلبرت را مثل زینب
      با گریه روی سینه ی خود می فشاری

      دیگر مخور غم، چون سرت را ای کریمه!
      بر دامن زهرای اطهر می گذاری

      وحید قاسمی

*********************************

        بی هوایش پری نمی ماند
      چشم های تری نمی ماند

      واژه ی عاشقی وسط باشد
      واژه ی بهتری نمی ماند

      تا که قم هست و هست معصومه
      بی حرم مادری نمی ماند

      بانوی ما اگر اشاره کنی
      به تن ما سری نمی ماند

      با ورود تو و امام رضا
      عرصه ی محشری نمی ماند

      یا بدون مقام خواهریت
      عزت خواهری نمی ماند

      ای کریمه! همه فدای توأییم
      گریه کن های غصه های توأییم

      با غم و غصه آشنا بودی
      مثل یک بغض بی صدا بودی

      از همان کودکی همان اول
      غرق دریای غصه ها بودی

      زخم زنجیر و ساق پای پدر
      به غم و درد مبتلا بودی

      راهی ات کرد بغض دلتنگی
      راهی دیدن رضا بودی

      تو رسیدی به کشور ما و
      مورد احترام ما بودی

      همه گل ریختن روی سرت
      گر چه از دلبرت جدا بودی

      یادت آمد دلی که سوزان شد
      خواهری را که سنگ باران شد

     مسعود اصلانی

*********************************
       
      بانو سلام، دختر موسای طورها
      هر جا قدم زدی شده کوهی ز نورها

      من عاشقِ قدیمیِ این خانواده ام
       راهی شدم به محضرت از راه دورها

      پیش شما هوای بهشت از سرم پرید
       این جا پر است بهجت و شور و سرورها

      آن قدر هیبت و عظمت دارد این حریم
       جایی نمانده است برای غرورها

      وقتی که آشیانه ی آل علی قم است
       فرش حریم آن شده گیسوی حورها

      من چشم بسته ام به عطای کریم ها
      راضی نیم به تکه نان مثل مورها

      در قم همه ز بودن تو فیض می برند
       تنها نه زنده ها، که گرفتار گورها

      هم چون عقیله عالمه ی بی معلمی
       طعنه زده کلام شما بر زبورها

      گفتم عقیله و دل من رفت کربلا
       آخر به سمت قتلگه افتد عبورها

      در پیش صبر زینب ما صبر هم شکست
       حرفی نمانده بود برای صبورها

      شکر خدا برادر تو نیزه ای نخورد
       شکر خدا نرفته سرش در تنورها

      بر روی پیکرش همه گل هدیه کرده اند
       جسمش نماند زیر هجوم ستورها

      حسین ایزدی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: